Ul. Okrzei Stefana

wpis w: Praskie kamienice | 0

Ul. Okrzei Stefana

Stefan Aleksander Okrzeja (1886-1905) – działacz socjalistyczny i niepodległościowy, z zawodu robotnik. Pochodził ze wsi Dembe, jako małe dziecko zamieszkał wraz z liczną rodziną (siedmioro rodzeństwa) na warszawskiej Pradze przy ówczesnej ul. Wałowej 30. Wybitnie uzdolniony plastycznie ukończył zaledwie dwuklasową szkołę miejską, po czym zaczął pracę w firmie “Labor” (malował kwiaty na naczyniach emaliowanych), a po konflikcie z przełożonymi podjął pracę ślusarza w fabryce naczyń emaliowanych “Wulkan” – obie firmy mieściły się na Pradze. Do PPS-u (Polska Partia Socjalistyczna) wstąpił jako osiemnastolatek – po demonstracji w obronie aresztowanego Marcina Kasprzaka – zachęcony przez nauczycieli z kół edukacyjnych. Włączył się w działalność Kół Bojowych Samoobrony Robotniczej, specjalizujących się m.in. w rozklejaniu odezw i kolportażu “bibuły”. 26 III 1905 roku dowodził atakiem bombowym na VII cyrkuł policji z siedzibą przy ul. Wileńskiej 9 na Pradze. Ranny i ogłuszony uciekł do pobliskiej bramy, gdzie śmiertelnie ranił ścigającego go policjanta. Schwytany i pobity do nieprzytomności został osadzony w X Pawilonie Cytadeli, po procesie skazany na karę śmierci, którą wykonano 21 VII na stokach Cytadeli. Była to pierwsza od stracenia „proletariatczyków” w 1886 roku publiczna egzekucja. Pochowany ukradkiem, w miejscu do dziś nieznanym.

Obecna ulica Okrzei powstała z drogi narolnej, idącej od Wisły do Traktu Ząbkowskiego. Stanowiła granicę jurydyki Skaryszew od Pragi. Od 1775 nosiła nazwę Brukowana, ponieważ jako jedna z nielicznych na Pradze była wybrukowana. Poza tym w tym okresie była to jedna z głównych ulic. Pod koniec XIX w. zabudowana kamienicami. Przed wojną ulica słynęła z handlu opałem i ślusarstwa. W 1944-6 stanowiła dojazd do mostu wysokowodnego. W 1949 otrzymała dzisiejszą nazwę.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *